تا چند دهه قبل اکثر صاحبنظران توسعه بیشتر بر مفهوم اقتصادی آن تاکید داشتند. اما به تدریج این وضعیت با شکست کشورهایی که فقط معیارهای اقتصادی را در برنامه ریزی خود در دستیابی به توسعه گنجانده بودند تغییر یافت و همین موضوع موجب از دست رفتن مفهوم تک بعدی توسعه شد. امروزه برخی محققان، آینده پژوهان و سیاست گذاران بر این باورند که بعد از دوران درگیری های نظامی (در گذشته تا دهه 1970) و رقابت های اقتصادی (چند دهه اخیر تاکنون)، آینده، صحنه نبرد و رقابت فرهنگ های مختلف است. لذا همه فرهنگ ها بایستی در گسترش دانایی جهانی مشارکت کنند. دانش جهانی نیز بایستی در خدمت تمامی بشریت باشد و در ایجاد درکی هر چه عمیق تر در همگان از طبیعت و جامعه مشارکت داشته و موجب تأمین بهترین کیفیت زندگی برای انسان ها شود و همچنین برای نسل حاضر و آینده محیط زیستی پایدار و سالم فراهم آورد.