لزوم فقهی گذر از تک فرزندی در پرتوی ضرورت افزایش جمعیت
آرشیو
چکیده
بدون تردید جمعیت به عنوان سرمایه اجتماعی نقش بسزایی در پیشرفت هر جامعه ای دارد. کاهش نرخ زادوولد و پیر شدن جمعیت افزون بر بروز مشکلات بسیار در زمینه اقتدار و پیشرفت جامعه، کیان خانواده را به خطر می اندازد و صدمات جبران ناپذیری به سلامت روحی و روانی فرزندان وارد می سازد. خانواده های تک فرزند از نظر عاطفی گسست بیشتری دارند و در مقابل، محیط خانواده های با چند فرزند، صمیمی تر و همراه با ابراز عاطفه و مهرورزی بیشتر است. کاهش جمعیت یکی از مشکلات جدی پیش روی برخی از جوامع در حال پیشرفت ازجمله ایران اسلامی به شمار می آید که ضرورت مطالعه جدی درباره آن وجود دارد. یکی از مباحث چالش برانگیز در مباحث کاهش جمعیت، مطالعه مسئله تک فرزندی است. بررسی فقهی و دستیابی به حکم شرعی این مسئله یکی از عوامل مؤثر گذار از تک فرزندی در خانواده های دینی است و نقش فراوانی را در افزایش جمعیت ایفا می کند. این نوشتار درصدد است مبانی فقهی ضرورت افزایش جمعیت را ارزیابی کند و حکم فقهی تک فرزندی را روشن سازد. روش تحقیق در این پژوهش به اعتبار ماهیت، توصیفی-تحلیلی و با روش سنجش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. بررسی منابع فقهی نشان می دهد که آیات و روایات صراحتی در وجوب شرعی افزایش جمعیت ندارد، اما با توجه به قواعد فقهی و مبتنی بر مصالح و مفاسد و آسیب های تک فرزندی می توان به عدم جواز حکم کرد و تکثیر نسل و افزایش جمعیت را واجب دانست.The jurisprudential necessity of transitioning from having only one child in the light of the necessity of population increase
Undoubtedly, the population as a social capital plays a significant role in the development of any society. The decrease in the birth rate and the aging of the population, in addition to the emergence of many problems in the field of authority and progress of that society, endangers the existence of the family and causes irreparable damage to the mental health of children. Single-child families have more emotional disconnection, and on the other hand, the environment of families with several children is more intimate and shows more affection and affection. Population decline is considered one of the serious problems facing some developing societies, including Islamic Iran, and there is a need to study it seriously. One of the most challenging topics in population reduction is the study of the single child problem. Jurisprudential investigation and reaching the Sharia verdict of this issue can be one of the effective factors of transition from single child in religious families and play a great role in increasing the population. Therefore, this article aims to evaluate the jurisprudential foundations of the necessity of population increase and to clarify the jurisprudential ruling of one child. The research method in this research is descriptive-analytical in nature and collected with library and document assessment tools. Examining jurisprudential sources shows that the verses and traditions are not explicit about the Sharia obligation of population increase, but according to jurisprudence rules and based on benefits and corruptions and harms of having only one child, it can be ruled that it is not permissible and the reproduction of the generation and the increase of the population are considered obligatory.
تبلیغات
