بررسی رابطه میان هوش معنوی و خودکارآمدی با نقش میانجی خودشفقت ورزی در دانش آموزان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه میان هوش معنوی و خودکارآمدی با نقش میانجی خودشفقت ورزی در دانش آموزان بود.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر منطقه 9 شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1401-1402 در دوره دوم مقطع متوسطه مشغول به تحصیل بودند. از این رو، حجم نمونه پژوهش بر اساس دیدگاه کلاین 300 نفر تعیین شد. به منظور نمونه گیری با شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس با مراجعه به مدارس دوره اول متوسطه منطقه 9 تهران، نمونه آماری پژوهش انتخاب گردید. ابزار استفاده شده برای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارتز (1995)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) و پرسشنامه خودشفقت ورزی نف (2003) بود. داده های گردآوری شده با نرم افزار AMOS و SPSS و مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدیافته ها: اثر مستقیم هوش معنوی بر خودشفقت ورزی (27/0= β و 11/3 = t) معنادار است. همچنین اثر مستقیم هوش معنوی بر خودکارآمدی (30/0= β و 25/3 = t) معنادار می باشد. سرانجام، اثر مستقیم خودشفقت ورزی بر خودکارآمدی (33/0= β و 41/3= t) نیز معنادار است. اثر غیر مستقیم هوش معنوی بر خودکارآمدی 09/0 و اثر کل 39/0 به دست آمده است.نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که در رابطه میان هوش معنوی و خودکارآمدی، متغیر خودشفقت ورزی به عنوان میانجی گر می تواند این رابطه را تقویت کند.Investigating the relationship between spiritual intelligence and self-efficacy with the mediating role of self-compassion in students
Purpose: The purpose of this research was to investigate the relationship between spiritual intelligence and self-efficacy with the mediating role of self-compassion in students.Method: The current research was applied in terms of purpose and descriptive and correlational in terms of method. The statistical population of the present study included all male students in the 9th district of Tehran who were studying in the second period of secondary school in the academic year 2022-23. Therefore, the sample size of the research was determined based on Kline's point of view of 300 people. In order to sample with the purposeful and available sampling method, the statistical sample of the research was selected by referring to the first secondary schools of the 9th district of Tehran. The tools used to collect information included Schwartz's General Self-Efficacy Questionnaire (1995), King's Spiritual Intelligence Questionnaire (2008), and Neff's Self-Compassion Questionnaire (2003). The collected data were analyzed with AMOS and SPSS software and structural equation model.Findings: The direct effect of spiritual intelligence on self-compassion (β = 0.27 and t = 3.11) is significant. Also, the direct effect of spiritual intelligence on self-efficacy (β = 0.30 and t = 3.25) is significant. Finally, the direct effect of self-compassion on self-efficacy (β=0.33 and t=3.41) is also significant. The indirect effect of spiritual intelligence on self-efficacy is 0.09 and the total effect is 0.39.Conclusion: Therefore, it can be concluded that in the relationship between spiritual intelligence and self-efficacy, the variable of self-compassion as a mediator can strengthen this relationship.
تبلیغات
