پدیدارشناسی مکان و تخیل در داستان های زندان رضا براهنی بر اساس دو رویکرد «شولتز» و «باشلار» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پدیدارشناسی مکان شاخه ای از پدیدارشناسی است که درباره مکان به عنوان یک پدیدار توجه می کند. مکان ها در پدیدارشناسی، شخصیت و روح دارند که توسط عناصر معماری و اشیائی که در مکان قرار می گیرند، خود را به انسان ها نشان می دهند. شناخت شخصیت و روح مکان سبب ایجاد حس مکان می شود. بر اساس ویژگی های فردی، حس مکان در انسان ها متفاوت است. پدیدارشناسی تخیل به مکان ها از نظر رابطه آن ها با تخیل توجه می کند. در تحلیل پدیدارشناسی مکان و تخیل داستان زندان، به مکان زندان توجه می شود تا با توجه به حس مکان، نحوه تعامل شخصیت داستان با زندان مشخص شود. در این پژوهش تلاش شده است تا مکان زندان در آثار داستانی رضا براهنی بررسی شود. رضا براهنی در داستان های «آواز کشتگان»، «رازهای سرزمین من»، «بعد از عروسی چه گذشت؟» و «چاه به چاه» به مکان زندان پرداخته است. در این داستان ها مکان زندان، سلول های انفرادی است. عناصری مانند «چشم بند» و «صدا» در این داستان ها حضور پررنگ دارند. زندان در داستان های براهنی به کمک ایجاد هویت و دیگری سازی آمده است. شخصیت های داستان ها برای فرار از درد ناشی از شکنجه گاه به مدد ادبیات و گاه از طریق خاطره، تخیل را فرامی خوانند و لحظات مشقت بار شکنجه را قابل تحمل می کنند.Phenomenology of Place and Imagination in the Prison Stories of Reza Baraheni Based on Schultz and Bachelard Approaches
place as a phenomenon. In phenomenology, places do have personalities and spirits depicting themselves to human beings through architectural elements and those objects being located at certain locations. Recognizing personality and Genius Loci brings about a sense of place. Sense of place differs from one person to another according to certain individual characteristics. The phenomenology of imagination regards places in the connection they have with imagination. Analyzing phenomenology of place and imagination in prison stories focuses on the location of a prison in order to identify the way a character interacts with the prison in regard to the sense of place. We’ve been trying in this study to deal with prison as a location in the fictional works of Reza Baraheni. In the stories such as Avaz_e koshtegan, Razha-ye Sarzamin_e Man, Ba’d az Arusi Che Gozasht? , and Chah be Chah Well to, Reza Baraheni deals with the location of prisons. The location of the prison is solitary confinement in those stories. Elements such as blindfolds and voices have a conspicuous presence in the above-mentioned stories. Prison, in Baraheni’s stories, helps to bring about identity formation and otherization. In order to escape the pain they feel at the torture chambers, Baraheni’s characters call on imagination with the help of literature and occasionally by means of memories, making agonizing moments of torture somehow bearable.
تبلیغات
