بلاغت روایی ژرار ژنت و کارکرد روایت در رمان های زویا پیرزاد
آرشیو
چکیده
نظریه بلاغت روایی، از آراء مهم ژرار ژنت، روایت شناس مطرح فرانسوی است. این اصل، می تواند به خوبی در شناخت نقاط ضعف و قوّت یک داستان به ما کمک کند. منظور از بلاغت روایی در اندیشه ژنت، آنچه از بلاغت به طور معهود می شناسیم نیست؛ بلکه ژنت معتقد است که اگر شیوه روایت یک داستان، به گونه ای باشد که تمهیدات موجود در آن، همگی در نهایتِ انسجام باشند و به پیشبرد پی رنگ داستان به طور مناسب کمک کنند، با روایت بلاغی مواجه هستیم. البته ژنت، مصادیقی نیز برای این نوع روایت ذکر کرده است، مصادیقی مانند تداعی غیرمنتظره، دراماتیزه کردن لحن و پی رنگ ضمنی که همگی در کنار سایر مصادیقی که پیش از ژنت هم مطرح شده مانند زمان و شخصیت پردازی، باعث ایجاد ساختار یک داستان می شوند. در این مقاله بنابر این نظریه، به بررسی آثار مطرح زویا پیرزاد، نویسنده برجسته معاصر پرداخته می شود. روش تحقیق از نوع تحلیلی-تطبیقی است. از اهم یافته های این مقاله این است که پیرزاد با به کاربستنِ تمهیداتی مانند پی رنگ ضمنی و ایجاد لحن نمایشی، موفق شده عنصر تعلیق و اشتیاق به تداوم خواندن را در خواننده به بهترین شکل ایجاد کند.Gerard Genette's narrative rhetoric and the function of narration in Zoya Pirzad's novels
The theory of narrative rhetoric is one of the important opinions of Gerard Genette, a prominent French narratologist. This principle can help us to know the strengths and weaknesses of a story. The meaning of narrative rhetoric in Genette's thought is not what we commonly know about rhetoric; Rather, Genette believes that if the way of narrating a story is such that all the arrangements in it are ultimately coherent and help to advance the plot of the story appropriately, then we are dealing with a rhetorical narrative. Of course, Genette also mentioned examples for this type of narration, examples such as unexpected association, dramatization of tone and implicit color, all of which, along with other examples that were mentioned before Genette, such as time and characterization, create the structure of a story. In this article, according to this theory, the prominent works of Zoya Pirzad, a prominent contemporary writer, are examined. The research method is analytical-adaptive. One of the most important findings of this article is that Pirzad has managed to create the element of suspense and desire to continue reading in the reader by using measures such as implicit color and creating a dramatic tone