بررسی تطبیقی ویژگی های زمان دستوری و نمود در زبان های فارسی و چینی براساس زبانشناسی پیکره ای
آرشیو
چکیده
دو مقوله زمان دستوری و نمود در دستور زبان جایگاه ویژه ای دارند. با کمک زمان دستوری می توان به بیان یک عمل یا رویداد در زمان گذشته، حال یا آینده پرداخت و با کمک نمود می توان، شروع، پیشرفت یا پایان عمل یا رویدادی را نشان داد. از آنجاکه این دو مقوله و نوع بازنمایی آن ها در هر یک از زبان های فارسی و چینی ویژگی های مخصوص به خود را دارند و پژوهش های تطبیقی بسیار کمی در این حوزه صورت گرفته است، پژوهش حاضر با کمک زبانشناسی پیکره ای، به کمک آمار و با بهره گیری از روش-های تحلیل کمی و کیفی درصدد یافتن ویژگی های این دو مقوله و کشف شباهت ها و تفاوت های آن ها در این دو زبان است. از نتایج حاصل از این پژوهش می توان در حوزه های آموزش زبان، دستور زبان و ترجمه بهره برد. این پژوهش با مشاهده و بررسی 9189 گزاره شامل 4172 گزاره فارسی و ترجمه متناظر آن ها به چینی و 5017 گزاره چینی و ترجمه متناظر آن ها به فارسی از دو رمان «بوف کور» به زبان فارسی و «دویدن در خیابان های پکن» به زبان چینی و ترجمه متناظر آن ها به چینی و فارسی استخراج شده اند. از این داده ها پیکره دو زبانه ا ی فارسی- چینی و چینی- فارسی ساخته شده است و با مشاهده دگرگونی های به وجود آمده در فرایند ترجمه در ساختار هر یک از این گزاره ها، ویژگی های مربوط به ان ها، شباهت ها و تفاوت های اساسی و نوع بازنمایی زمان دستوری و نمود در این دو زبان به دست آمده است. در زبان فارسی، فعل، نقش کلیدی را در جمله دارد و حاوی اطلاعات دستوری نظیر زمان دستوری و نمود است. اما در زبان چینی، اسم، در جمله نقش کلیدی دارد و در بسیاری از جملات فعل، قابل حذف است. از همین روی نمی توان دسته بندی مشخصی برای زمان دستوری در زبان چینی قائل شد.A Comparative Study of Features of Tense and Aspect in Persian and Chinese Based on Corpus-Linguistics
The concepts of tense and aspect have a special place in grammar. Tense can be used to express an action or event in the past, present, or future, while aspect can indicate the beginning, progress, or completion of an action or event. Since these two concepts and their representation in Persian and Chinese have their own specific features, and very few comparative studies have been conducted in this domain, this research aims to find the features of these two concepts and discover their similarities and differences using corpus linguistics, statistics, and quantitative and qualitative analysis methods. The results of this study can be used in language teaching, grammar, and translation. In this research, 9189 propositions including 4172 Persian propositions with their corresponding translations into Chinese and 5017 Chinese propositions with their corresponding translations into Persian extracted from two novels "Blind Owl" in Persian and "Running through Beijing's Streets" in Chinese with their translations into Chinese and Persian were examined. Bilingual corpora of Persian-Chinese and Chinese-Persian were constructed. By observing the changes that occurred during the translation process in the structure of each proposition, the features related to them, similarities and fundamental differences and the type of representation of tense and aspect in these two languages were obtained. In Persian, verb plays a key role in sentence containing grammatical information such as tense and aspect. However, in Chinese noun plays a key role in sentence and the verb can be omitted. Therefore, it is not possible to pustulate a clear-cut classification for tense in Chinese.
تبلیغات
