توان بخشی شناختی در دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه

چکیده

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی کاستی توجه، یک اختلال عصب روانشناختی شایع در دوره کودکی است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی توانبخشی شناختی بر توجه یکپارچه دیداری شنیداری است. روش: این پژوهش مطالعه ای آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه شامل کودکان دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه در شهر کرج بود. نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس و با شیوه نمونه گیری هدفمند انجام شد. شرکت کنندگان شامل ۳۴ دانش آموز دبستانی پسر دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی شهر کرج بودند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. در پیش آزمون هر دو گروه با استفاده از آزمون توجه یکپارچه دیداری شنیداری ارزیابی شدند. گروه آزمایشی ۱۲جلسه توانبخشی شناختی با ابزار پژوهشگر ساخته دریافت کردند. درنهایت در مرحله پس آزمون گروه های موردمطالعه با استفاده از آزمون توجه یکارچه دیداری شنیداری مورد ارزیابی دوباره قرار گرفتند. داده ها در نرم افزار SPSS-۲۲ با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش توانبخشی شناختی بر بهبود توجه یکپارچه دیداری شنیداری در دانش آموزان دبستانی دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه روشی اثربخش (۰/۰۵>p) بوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پروش می توان نتیجه گرفت توانبخشی شناختی بر توجه یکپارچه دیداری شنیداری دانش آموزان دبستانی دارای اختلال بیش فعالی کاستی توجه اثربخش است.