چکیده

بیان مسئله: امروزه یکی از مسائل مهم بافت های تاریخی، نمای ساختمان های نوساز هستند. ضوابط موجود برمبنای مؤلفه های متعددی تدوین شده اند تا علاوه بر ایجاد نماهایی متناسب و همگون با بستر و ابنیه تاریخی آن محدوده، با یکدیگر نیز هماهنگی داشته باشند؛ این در حالی است که با حضور در محدوده های تاریخی شهر، می توان طیف متنوعی از نماهای نوساز را شاهد بود که از نظر هماهنگی با یکدیگر و همگونی با بستر، در وضعیت مناسبی قرار ندارند. هدف: هدف نوشتار حاضر شناسایی نقاط ضعف و نواقص ناشی از عدم تحقق اهداف دستورالعمل های تدوین شده در این زمینه از طریق واکاوی دستورالعمل های موجود نماسازی در محدوده تاریخی شهر تبریز و بررسی ابعاد تحقق پذیری آن می باشد. روش: نوشتار حاضر از نظر فرایند اجرا، کیفی می باشد و با بهره مندی از روش توصیفی- تحلیلی و استناد به متون علمی و انجام مطالعات میدانی به گردآوری منابع پرداخته است. یافته ها: بررسی های انجام گرفته حاکی از دو نوع نارسایی عمده (نظری و عملی) در ارتباط با تحقق پذیری دستورالعمل نماسازی می باشد. نتیجه گیری: انجام اقدامات لازم در دو حوزه نظری (بازنگری دستورالعمل طراحی و اجرای نمای ساختمان ها در محور تاریخی- فرهنگی تبریز و تدوین مواردی شفاف و متناسب با ارزش ها و پتانسیل های معماری کشور) و حوزه عملی (ایجاد سیستم های نوین نظارت بر طراحی و اجرا نماهای نوساز به ویژه در حیطه دانش معماری) ضروری است.

تبلیغات