سبک شناسی و تنوع زبانی در داستان های سیمین دانشور و بزرگ علوی از منظر زبان شناسی نقش گرای هالیدی
آرشیو
چکیده
تحلیل و بررسی متون ادبی بر مبنای اصول و نظریه های مکاتب زبان شناسی، یکی از مهم ترین رویکردهای نقد و تحلیل آثار ادبی در دهه های اخیر بوده است، به ویژه زمانی که بحث مقایسه داستان های زنان و مردان باشد، توجّه به ساختارهای زبانی آثار آن ها، می تواند تفاوت های زبان زنانه و مردانه را مشخص کند و نیز ضعف و قوت آثار را نمایان کند. یکی از نظریه های مهم زبان شناسی که با معیار آن، می توان به چنین مطالعه ای پرداخت، نظریه نقش گرایی مایکل هالیدی است. در این مقاله _ که به روش تحلیلی توصیفی انجام شده است بنابر نظریه نقش گرایی هالیدی به بررسی ساختار و کارکرد زبان و دستور زبان در داستان های دو نویسنده بزرگ، سیمین دانشور و بزرگ علوی پرداخته شده است. از جمله یافته های اصلی مقاله این است که در سبک نویسندگی سووشون و به طورکلی نویسندگان زن، وجود برخی ویژگی های خاص در کاربرد گروه های فعلی و اسمی دیده می شود که در سبک نویسندگان مرد نیست و به عنوان نمونه نمودهای التزامی در سووشون بسامد بیشتری دارد.Stylistics and linguistic diversity in the stories of Simin Daneshvar and Bozorg Alavi from the perspective of Holliday's role-oriented linguistics
Analyzing and reviewing literary texts based on the principles and theories of linguistic doctrine has been one of the most important approaches to criticizing and analyzing literary works in recent decades. Especially, when it is a question of comparing the stories of women and men, paying attention to the linguistic structures of their works can determine the differences between women's and men's language and also show the strengths and weaknesses of the works. One of the important theories of linguistics, which can be used as a criterion for such a study, is Michael Holliday's theory of role orientation. In this article - which is done using a descriptive-analytical method - according to Holliday's theory of role orientation, the structure and function of language and grammar in the stories of two great writers, Simin Daneshvar and Bozorg Alavi, have been investigated. Among the main findings of the article is that in the writing style of Sushon and women writers in general, there are some special features in the use of present and nominal groups, which are not found in the style of male writers, and as an example, imperative expressions are more frequent in Sushon.
تبلیغات
