اثربخشی درمان هیجان مدار بر شکست عشقی و رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر شکست عشقی و رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد رودهن در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای40 نفر دانشجوی دختر و پسر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 20 نفر). سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 2 ساعته تحت درمان هیجان مدار قرار گرفتند. در این مطالعه، ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های شکست عشقی (راس، 1999) و رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) بود که قبل و بعد از درمان، اجرا گردید. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 25 و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان هیجان مدار گروهی، باعث کاهش معنادار نشانگان شکست عشقی و افزایش رضایت از زندگی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (001/0>p). بنابراین می توان از این درمان به عنوان یک درمان مکمل در کنار سایر درمان های روان شناختی برای بهبود نشانگان شکست عشقی و افزایش رضایت زندگی این افراد استفاده گرد.asas
The aim of this study was to determine the effectiveness of emotion-based therapy on love failure and life satisfaction in students of Azad University of Roudehen. The research method was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The statistical population included all students studying at Azad University of Roudehen in the academic year 1399-1400. 40 girl and boy students were selected through cluster sampling and were assigned randomly into two experimental and control groups (n= 20 each). Experimental group received ten 2-hour sessions of emotion-based therapy. In this study, the data collection tool was the Love Trauma Questionnaire (Ross, 1999) and Life Satisfaction Questionnaire (Diener et al., 1985) which was administered before and after training. The collected data were analyzed using Spss software version 25 and multivariate analysis of covariance. The results of analysis of covariance showed that group emotion-based treatment significantly reduced love trauma syndrome and increased life satisfaction in the post-test stage compared to the pre-test in the experimental group compared to the control group (p <0.001). Therefore, this treatment can be used as a complementary treatment along with other psychological therapies to improve trauma syndrome and increase life satisfaction of these people.