گردشگری مذهبی، به منزله یکی از قدیمی ترین سفرها، به واقعیتی اجتناب ناپذیر برای ایجاد آرامش و رهایی از اضطراب های زندگی جامعه صنعتی تبدیل شده است. جهان، در اواخر سال 2019، با بیماری کرونا دست به گریبان شد و صنعت گردشگری با محدودیت های بی شماری مواجه شد. سفر به صورت مرسوم و پیشین انجام نشد و، در این شرایط، استفاده از ابزارهای الکترونیک در صنعت گردشگری به سرعت موردتوجه واقع شد. با توجه به شیوع کرونا و ممنوعیت سفر، تاب آوری به مفهوم تأکید بر تحمل فشارها و شرایط بحرانی اهمیت می یابد. در این تحقیق که به شیوه توصیفی و پیمایشی با هدف بررسی نقش بازدید مذهبی مجازی در تاب آوری در دوران کرونا انجام شده است و با توجه به شرایط و محدودیت ها در سال 1399 و همچنین در دسترس نبودن جامعه آماری، از روش نیمه آزمایشی استفاده شد. این روش با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد تا تأثیر بازدید مجازی در تاب آوری هر دو گروه ارزیابی شود. مؤلفه های تأثیرات معنوی، کنترل، پذیرش تغییر مثبت، اعتماد به غرایز فردی و تحمل آثار منفی و تصور از شایستگی و صلاحیت فرد فرضیه های تحقیق را مبنی بر نقش بازدید مجازی مذهبی در تاب آوری در دوران کرونا شکل دادند و آزموده شدند. قبل از شرکت در زیارت مجازی، در ابتدا، از هر گروه پیش آزمون گرفته شد. در گام بعد، افراد گروه آزمایش مداخله، در طی یک ماه، چهار بار به زیارت مجازی کربلای دعوت شدند که این زیارت ها هر هفته و به مدت 15 دقیقه انجام شد، اما گروه کنترل شامل هیچ گونه مداخله ای نشدند. در پایان، طرح پس آزمون برای اندازه گیری میزان تاب آوری افراد انجام شد. آزمون فرضیات نشان می دهد که، در شرایط حاضر، گروه آزمایش تاب آوری بیشتری از گروه کنترل دارد.
