تحقیقات زیادی درباره ی مادرسالاری، پدرسالاری، زن سالاری و فرزندسالاری انجام شده است، اما تاکنون پژوهشی عمیق و جدی درباره جایگاه برادر در ایران کهن و بازمانده های آن در فرهنگ مردم کرد و لر انجام نشده است. هدف از این تحقیق، آوردن نمونه هایی از جایگاه برادر، در ایران باستان و ارجیّت داشتن او نسبت به فرزند و شوهر (نمونه حکایت زنِ اینتافرن و هنبوی)، بازتاب این داستان در فرهنگ و ادبیاتِ عامه مردم کرد و لر؛ همچنین بررسی بازمانده های برادرسالاری دوران کهن در فرهنگ مردم کرد و لر است. ضرب المثل ها، اشعار، ترانه ها و باورهای زیادی درباره ی جایگاه برادر در فرهنگ مردم کرد و لر وجود دارد که همگی بیانگر بازمانده های برادرسالاریِ دنیای کهن در فرهنگ این مردمان هستند. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخی برای سؤالات ذیل است: چرا هنوز در فرهنگ و ادبیات عامه مردم مناطق کرد و لر، برادر ارجح تر از پسر و شوهر است؟ چرا خواهر زاده را از تبار دایی می دانند؟ و چرا در ادبیات حماسی مردم لُر خون ستانِ خواهرزاده ها، دایی ها هستند؟ در این تحقیق تلاش شده با استناد به منابع کتابخانه ای و مصاحبه شفاهی و به روشِ توصیفی -تحلیلی به این موضوع پرداخته شود.