مطالعه حاضر به بررسی نقش عدم امنیّت شغلی کمّی و کیفی در بروز رفتارهای انحرافی کاری در یک سازمان نظامی می پردازد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است و از جنبه ماهیت و روش در ردیف تحقیقات توصیفی- همبستگی قرار دارد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد، از یک نمونه ی 248 نفری که به صورت سهمیه ای انتخاب شدند جمع آوری شده و با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این مطالعه نشان می دهد در حالی که تاثیر عدم امنیّت شغلی کمّی بر رفتارهای انحرافی کاری جهت گیری شده به سمت افراد، منفی و بر رفتارهای انحرافی کاری جهت گیری شده به سمت سازمان، مثبت است؛ تاثیر عدم امنیّت شغلی کیفی بر رفتارهای انحرافی عکس این است. این نتیجه نشان می دهد ماهیت متفاوت عدم امنیّت شغلی کمّی و کیفی، منجر به بروز رفتارهای متفاوت می شود. توجه به این تفاوت ها در تصمیم گیری های مربوط به منابع انسانی، می تواند به اداره بهتر سازمان کمک کند.
