پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سلامت روان کارکنان شاغل در ادارات دولتی شهر تهران بر اساس سرمایه های روانشناختی انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه کارکنان شاغل در ادارات دولتی شهر تهران و نمونه شامل ۱۵۰ نفر از کارکنان شاغل در ادارات دولتی شهر تهران بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های: زمینه یابی سلامت ویر و شربورن (فرم کوتاه)، سرمایه روانشناختی لوتانز (2007) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی شاخصهایی نظیر فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد نمرات و در بخش استنباطی (تحلیل فرضیه ها) از تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که از بین مولفه های سرمایه های روانشناختی که معنادار شده مولفه امیدواری بیشترین سهم پیش بینی تغییرات متغیر ملاک (سلامت روانی) را داشته و بعد از آن خوش بینی دومین متغیر پیش بین است که تغییرات متغیر سلامت روانی را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج پژوهش، می توان نتیجه گرفت که توجه به مقوله سرمایه های روانشناختی به عنوان یک مفهوم سازمانی جهت تبیین سلامت روان کارکنان ضروری به نظر می رسد.
