کلام امام علی(ع) بی تکلّف، روان، سلیس و سرشار از آفرینشهای هنری است و تصویرآفرینی نیز می تواند یکی از پررنگ ترین جلوه های آفرینش هنری کلام امام به شمار رود. تصویرآفرینی روشی است که گوینده سخن، با استفاده از آن، سعی می کند مفاهیم ذهنی مد نظر خود را مانند یک صورت در مقابل دیدگان شنونده مجسّم کند و از این طریق او را متوجه منظور خود نماید. هر اندازه تصاویر یک متن ادبی پویاتر باشند، آن متن باارزش تر می شود. اگر از این زاویه به نهج البلاغه بنگریم، آن را سرشار از تصاویر زنده و پویایی می بینیم که فضایی محسوس و ملموس را به وجود می آورد و خوانندگان را به اعجاب وامی دارد. منشأ آفرینش تصاویر بصری در کلام امام علی(ع) را باید در قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) جستجو کرد؛ چنان که بر این اساس می توان دریافت که امام علی(ع) نه تنها در عمل، بلکه در اسلوب کلامی خود نیز به کلام وحی و حدیث پیامبر(ص) اقتدا کرده است. این پژوهش از این زاویه و با رویکرد تطبیقی میان کلام امام علی(ع)، قرآن کریم و احادیث نبوی(ص) به موضوع آفرینشهای تصویری در نهج البلاغه پرداخته است.
