گردشگری عاملی مهم در کیفیت زیستی و ارتقای سطح زندگی ساکنین مناطق روستایی بوده و بازتاب مطلوبی را در این مناطق دارد. توسعه گردشگری با توجه به ابعاد مختلفی که دارد (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و...) می تواند به عنوان عاملی مهم در توسعه روستاها موردتوجه باشد. شناخت ابعاد گردشگری و بررسی آن ها می تواند در رضایت ساکنان و گردشگران در یک ناحیه مؤثر باشد و سبب افزایش جذابیت گردشگری در این نواحی شود. هدف از این پژوهش تعیین مؤلفه های تأثیرگذار بر گردشگری روستایی و بررسی هریک در روستاهای مورد پژوهش در استان های مورد نظر می باشد. وجود جاذبه های بومگردی و امکانات رفاهی در یک مقصد گردشگری می تواند در افزایش جذب گردشگران به آن ناحیه مؤثر باشد. روش پژوهش در اینجا به شیوه پیمایشی و توصیفی تحلیلی می باشد. در این مقاله ابتدا شاخصه های مؤثر در گردشگری تبیین شده و سپس به بررسی این شاخصه ها در 2 استان کشور با بیشترین و کمترین میزان گردشگر پرداخته شده است. یافته های به دست آمده با توجه به آمارهای بررسی شده نشان می دهد که افزایش یا کاهش میزان گردشگران مقاصد گردشگری با افزایش یا کاهش جاذبه های گردشگری در کنار خدمات رفاهی ارتباط مستقیم دارد.
