امروزه تغییرهای اساسی در رسالت سازمانها از لحاظ نظری و عملی پدید آمده است. سازمانهای عصر کنونی بر خلاف گذشته، برای حفظ خوشنامی، شهرت و بقای خود، نیازمند نیازهای گروههای مختلف دیگر، در کنار سهامداران و مالکان سازمان اند. در گذشته ای نه چندان دور، حیات سازمانها تنها با ارضای نیاز گروههای معدودی که در راس آنها سهامداران قرار داشتند، در پیوند بود.