در این مقاله به بررسی این مسئله می پردازیم که آیا زبان آموزان ایرانی از گونه های مختلف زبان انگلیسی که در سراسر جهان صحبت می شوند آگاه بوده و به گونه خاصی از آن تمایل دارند یا خیر. همچنین به بررسی نگرش زبان آموزان ایرانی به گونه های بومی و غیر بومی زبان انگلیسی می پردازیم. بعلاوه تلاش می کنیم دریابیم که آیا این نگرش جنسیت محور هست یا خیر. بدین منظور 30 زبان آموز دختر و پسر با سطح متوسط زبان انگلیسی که سن آنها بین 22 تا 30 سال می باشد به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سه پرسشنامه پاسخ دادند. سپس اطلاعات جمع آوری شده از طریق تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر (one-way repeated measures ANOVA)، آزمون LSD post-hoc فیشر و آزمون t مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه اصلی حاصل از این پژوهش این بود که زبان آموزان ایرانی دیگر به وجود یک گونه واحد از زبان انگلیسی اعتقاد نداشته و به تدریج به « انگلیسی های دنیا » معتقد شده اند. در حقیقت آنها از یک گونه انگلیسی کامل و واحد چشم پوشی کرده و برای برقراری ارتباط با دیگر افراد در سراسر جهان گونه های دیگری از انگلیسی را نیز می پذیرند. بعلاوه با وجود اینکه شرکت کنندگان در این پژوهش گونه های غیر بومی زبان انگلیسی را پذیرفته اند، گرایش داشتن آنها به گونه های آمریکایی و بریتانیایی نشان می دهد که آنها به یادگیری زبان نگرشی مثبت دارند
