مقیاس های سیستم بازداری رفتار(BIS) و سیستم فعال ساز رفتار(BAS) یک ابزار خود گزارش دهی است که توسط کارور و وایت، براساس نظریه گری ساخته شده است. هدف این مطالعه، بررسی الگوی کارور و وایت در گروهی از دانشجویان دانشگاه شیراز بوده است. بدین منظور، از روش تحلیل عاملی اکتشافی برای بررسی ساختار عاملی مقیاس های بازداری/ فعال سازی رفتار(BIS/BASS) استفاده گردید. این مقیاس ها، روی 188 نفر از دانشجویان دانشگاه اجرا شد. برای برآورد ضرایب اعتبار از روش آلفای کرونباخ و بازآزمایی استفاده گردید که نتایج آن ها رضایت بخش بود. تحلیل عامل نشان داد که این ابزار از چهار عامل به نام های بازداری(BIS)، کشاننده(BASD)، پاداش(BASR)و جستجوگری) (BISF ساخته شده و 98/47 درصد از واریانس کل را تبیین می کند. پایایی همگرا و واگرا، از دیگر شاخص هایی بودند که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. این اعتبار ها، از طریق دو زیرمقیاس افسردگی و اضطراب فهرست تجدیدنظر شده 90 سؤالی (SCL-90-R) بررسی گردید. ضرایب همبستگی مقیاس بازداری رفتار با افسردگی و اضطراب معنادار و به ترتیب برابر 22/0 و31/0 بود و نشانگر این است که مقیاس مذکور از روایی همگرا برخوردار است. نتیجه این که الگوی کارور و وایت [1] قابل تعمیم به فرهنگ ایرانی است.
