پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تصویرسازی ارتباطی بر افزایش رضایتمندی زناشویی انجام شده است. به این منظور 29 زن از میان 34 زن داوطلب متاهل انتخاب شده در دانشکده روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی به شیوه جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گروه کنترل، قرار گرفتند. آموزش فنون رویکرد تصویرسازی ارتباطی بر روی گروه آزمایش انجام شد اما گروه کنترل این آموزش را دریافت نکرد. طرح پژوهشی مورد استفاده در این تحقیق، طرح آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. میزان رضایت زناشویی آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه 47سوالی انریچ ENRICH)) اندازه گیری شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از اثربخشی آموزش فنون تصویرسازی ارتباطی در افزایش رضایت زناشویی زنان بود. فرضیه های اول ، دوم و سوم تحقیق در مؤلفه های آموزش فنون تصویرسازی ارتباطی بر رضایت زناشویی، ارتباط و حل تعارض با 05/0P< اطمینان مورد تایید قرار گرفتند. اما فرضیه چهارم یعنی مؤلفه رضایت جنسی در این پژوهش مورد تایید قرار نگرفت.