مغولان سی سال پس از تشکیل حکومت ایلخانان در ایران با بحران اقتصادی رو به رو شدند. کارگزاران حکومتی برای رهایی از این بحران از مردم خواستند تا سکه های زر و سیم خود را که وسیله داد و ستد بود، به عوامل حکومتی تحویل دهند و به جای آنها "چاو" - پول کاغذی- دریافت دارند. این تحقیق بر آن است تا علل اصلی پیدایش بحران اقتصادی را در زمان گیخاتو (690-694 هجری) جست و جو کند. برخی از صاحب نظران معتقدند که نحوه عملکرد گیخاتو و اسراف و تبذیر و بذل و بخشش های بی اندازه او و همچنین مرگ و میر احشام بر اثر بروز یکباره سرمای شدید موجب چنین بحرانی گردید. این مقاله ضمن اینکه عوامل را به کلّی مردود نمی داند، بر این باور است که انتشار "چاو" و مقاومت مردم شهر تبریز در برابر آن به گونه ای که عاقب حکومت ایلخانی را وادار به عقب نشینی کرد، از ریشه های عمیق سیاسی و اجتماعی این بحران حکایت دارد. "چاو" نمادی است که با بررسی ریشه های تاریخی آن می توان به چالش های متعدد مناسبات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و دینی و فرهنگی مغولان و مردم از بدو تهاجم آنها به ایران پی برد. اتخاذ راهبردهای غیر عقلانی و ناسنجیده در سیاست دینی و فرهنگ از سوی ایلخانان نخستین، به عنوان اصلی ترین عامل در بروز بحران مشروعیت حکومتی و در پی آن بروز بحران اقتصادی نقش داشته است.
