آینده نگری یکی از مولفه هایی است که امروزه جایگاه ویژه ای نزد اصحاب علم و اندیشه و دولتیان و برنامه ریزان پیدا کرده و به ضرورتی نسبتا اجتناب ناپذیر در سیاستگذاری ها تبدیل گردیده است. از این رو، جوامع توسعه یافته از آن به عنوان ابزاری برای ورود مقتدرانه به فردا و فرداها بهره می گیرند. در این مقاله سعی گردیده است تا یک ترسیم اجمالی و کلی در باب ضرورت تعریف و کاربرد موضوعات و فرضیات و روش شناسی های اینده نگری به مخاطبان ارایه گردد و بسترسازی لازم برای شناخت و آگاهی نسبی از آینده نگری در وهله اول و توجه برنامه ریزان و سیاستگذاران جامعه به این مقوله اثر گذار در مرحله بعد فراهم شود.
