پاس

تحقیق حاضر به منظور بررسی تعداد پاس های رد و بدل شده قبل از رسیدن به گل در چهار دوره لیگ حرفه ای فوتبال ایران صورت گرفت. به همین منظور محقق نمونه های آماری خود را با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک از چهار دوره لیگ حرفه ای فوتبال ایران انتخاب کرد و از مجموع 844 مسابقه، 84 مسابقه تجزیه و تحلیل شد. روش تحقیق روش مشاهده ای بود و محقق اطلاعات خام موردنیاز خود را پس از مشاهده فیلم هر مسابقه در برگه های ویژه ای که از قبل تهیه شده بود ثبت کرد. یافته های تحقیق نشان داد 5/77 درصد گل های زده شده از رد و بدل شدن 3 پاس پی در پی و کمتر، 5/16 درصد گل ها از رد و بدل شدن 4 و 5 پاس، و تنها 5/4 درصد گل ها از رد و بدل شدن بیش از 5 پاس به دست آمده است. همچنین، نتایج این تحقیق نشان داد اگر یک تیم بتواند تعداد دفعاتی را که توپ را در منطقه 3/1 دفاعی حریف تصاحب می کند افزایش دهد، گل های زیادتری خواهد زد و هرچه تعداد پاس های رد و بدل شده برای رسیدن به 3/1 دفاعی حریف کمتر شود، احتمال زدن گل بیشتر است. اگر تیمی بتواند تعداد دفعات بازپس گیری توپ را در 3/1 حمله افزایش دهد، می تواند به گل های بیشتری دست یابد. همچنین، آمار تعداد گل هایی که در هر 15 دقیقه از بازی به ثمر رسید بسیار به یکدیگر نزدیک بود.

تصویرسازی ذهنی از مهارت های روانی است که روان شناسان ورزشی به ورزشکاران توصیه می کنند. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر تصویرسازی شناختی و انگیزشی بر یادگیری مهارت های پایه بسکتبال است. 59 دانشجوی مبتدی و داوطلب به طور تصادفی به سه گروه تمرین بدنی(21نفر)، تمرین بدنی با تصویرسازی شناختی (19 نفر) و تمرین بدنی با تصویرسازی انگیزشی(19 نفر) تقسیم شدند. هر گروه هفت هفته و هر هفته دو جلسه به انجام تمرین بدنی، تصویرسازی شناختی و انگیزشی پرداختند. پیش و پس از مداخله از آزمودنی ها در موقعیت مشابه آزمون پرتاب آزاد، پاس و دریبل بسکتبال گرفته شد. با استفاده از روش اندازه های تکراری نتایج تحلیل و در سطح معنی داری 05/0>P مقایسه شدند. تغییرات نمرات درون گروه ها نشان داد 14 جلسه تمرین سبب بهبود معنی دار عملکرد مهارت های پایه بسکتبال شده است (05/0>P). در پرتاب توپ، دو گروه تمرین بدنی در ترکیب با تصویرسازی انگیزشی و شناختی، در مقایسه با گروه تمرین بدنی پیشرفت معنی داری داشتند (05/0>P). در پاس، دو گروه تمرین بدنی در ترکیب با تصویرسازی انگیزشی و شناختی، در مقایسه با گروه تمرین بدنی پیشرفت بیشتری را تجربه کردند. تنها تغییرات واریانس بین گروهی در مهارت دریبل معنی دار بود (05/0>P) طوری که عملکرد گروه تمرین بدنی توأم با تصویرسازی انگیزشی از گروه تمرین بدنی بهتر بود. با تأکید بر این راه کار آموزشی که تصویرسازی اجرای ورزشی را بهبود می دهد، تصویرسازی انگیزشی تأثیر مطلوب و مؤثرتری بر عملکردهای مختلف اعم از انگیزشی و شناختی دارد