رفتار کمک خواهی

هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت های جنسیتی و تغییرات تحولی در رفتار کمک خواهی دانش آموزان دختر و پسر مقاطع راهنمایی و متوسطه در درس ریاضی بود. آزمودنی های پژوهش شامل 346 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقاطع راهنمایی و متوسطه شهر اهر در سال 90-1389 بودند که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری رفتار کمک خواهی و فعالیت های مرتبط با پیشرفت تحصیلی از پرسشنامه های حبیبی و سرمد (1385) استفاده شد و دلایل عدم کمک خواهی نیز به وسیله پرسشنامه محقق ساخته مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های tمستقل و رگرسیون چندگانه استفاده شد و نتایج نشان داد که دانش آموزان به هنگام مواجه شدن با مشکل درسی در ریاضیات، بیشتر از کمک خواهی رسمی از معلم استفاده می کنند. همچنین دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالا و دانش آموزان دختر به هنگام نیاز بیشتر از سایر دانش آموزان از کمک دیگران استفاده می کنند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که عامل کمرویی، نقش تعیین کننده تری در پیش بینی رفتار اجتناب از کمک خواهی دانش آموزان دارد. پژوهش حاضر کاربرد هایی برای والدین و معلمان ریاضی دارد که می توانند از نتایج آن برای پیشرفت درس ریاضی بهره ببرند.