التزام عملی به اعتقادات اسلامی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و التزام عملی به اعتقادات اسلامی با سلامت روان دانشجویان انجام شد. طرح تحقیق از نوع کمی و روش همبستگی است. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز وگروه نمونه،340 نفر از دانشجویان بوده که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش؛ «سلامت روانی» (28سوالی)، «التزام عملی به اعتقادات اسلامی» و«جهت گیری مذهبی» بوده است. درابزار «سلامت روانی» هرچه فرد نمره کمتری به دست آوَرد نشان دهنده سلامتی بیشتر اوست. جهت انجام تحلیل های آماری ازروش های همبستگی و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین «جهت گیری درونی» با «سلامت روان» رابطه منفی و معناداری (44/0- = r و 001/0 = p) وجود دارد. بین «جهت گیری بیرونی اجتماعی» با «سلامت روان» رابطه منفی و معناداری (40/0- = r و 001/0 = p) وجود دارد. بین «جهت گیری بیرونی فردی» با «سلامت روان» رابطه منفی و معناداری (37/0- = r و 001/0 = p) وجود دارد. بین «التزام عملی به اعتقادات اسلامی» با «سلامت روان» رابطه منفی و معناداری (50/0- = r و 001/0 = p) وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که «التزام عملی به اعتقادات اسلامی» و «جهت گیری درونی»، 26/0 از واریانس مشترک سلامت روانی را پیش بینی نموده اند و این تبیین در سطح 001/0 معنادار بوده است.

هدف از این پژوهش بررسی رابطه التزام عملی به اعتقادات اسلامی و مسئولیت پذیری با رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بود. نمونه پژوهش شامل 300 (150 دختر و 150 پسر) نفر بود که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. طرح تحقیق از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های التزام عملی به اعتقادات اسلامی نویدی (1376)، مسئولیت پذیری (RAS) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغییره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین التزام عملی به اعتقادات اسلامی و رضایت از زندگی رابطه وجود دارد و مسئولیت پذیری و رضایت از زندگی رابطه وجود دارد. همچنین مسئولیت پذیری پیش بینی کننده مناسبی برای متغیر ملاک رضایت از زندگی می باشند.