نشانه های فراکلامی

هدف از این تحقیق، مقایسه نحوه ی استفاده از نشانه های فراگفتمانی در بخش بحث و نتیجه گیری پایان نامه های کارشناسی ارشد نوشته شده توسط فارسی زبانان و انگلیسی زبانان بود. به طور خاص، در این تحقیق، طریقه و نحوه کاربرد نشانه های فراگفتمانی در بخش بحث و نتیجه گیری در بین پایان نامه های فارسی و پایان نامه های انگلیسی نوشته شده توسط انگلیسی زبانان بررسی شد. علاوه بر این بخش بحث و نتیجه گیری پایان نامه های انگلیسی نوشته شده توسط انگلیسی زبانان و پایان نامه های انگلیسی نوشته شده توسط فارسی زبانان هم در استفاده از نشانه های فراگفتمانی با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از وجود تفاوت معناداری در فراوانی و نحوه ی استفاده از نشانه های فراگفتمانی بین سه گروه پایان نامه های کارشناسی ارشد بررسی شده در این تحقیق است. به طور خاص، نتایج این تحقیق نشان دادند که انگلیسی زبانان نسبت به فارسی زبانان از تعداد بیشتری از نشانه های فراگفتمانی در پایان نامه های کارشناسی ارشد خود استفاده کرده اند. از نتایج به دست آمده در این تحقیق می توان در حوزه ی آموزش زبان انگلیسی و به طور خاص در زمینه ی نوشتن متون علمی و پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکتری استفاده کرد.

در مطالعات فراگیری زبان دوم/ خارجی، همواره بر نقش مثبت بازخورد تصحیح کننده، چه از نوع کتبی و چه شفاهی، بر پیشرفت جنبه های مختلف زبانی تأکید شده است. یکی از حوزه هایی که بازخورد تصحیح کننده در آن مطالعه شده است، مهارت نگارش است. اما بیشتر این مطالعات به بررسی نقش بازخورد تصحیح کننده در پیشرفت ابعاد دستوری، واژگانی و نشانه گذاری متن پرداخته اند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسة دو روش ارائة بازخورد تصحیح کنندة کتبی و شفاهی از نوع فرازبانی و بررسی تأثیر هر یک از آن ها بر پیشرفت جنبة کلامی و فراکلامی مهارت نگارش در زبان آموزان ایرانی می باشد. بدین منظور، زبان آموزانی در سطح متوسط انتخاب شده و به دو گروه تقسیم شدند. زبان آموزان سپس در پیش آزمون نگارش شرکت کرده و بازخورد تصحیح کنندة فرازبانی کتبی و شفاهی دریافت نمودند. به گروه اول، بازخورد فرازبانی کتبی و به گروه دوم، بازخورد فرازبانی شفاهی ارائه شد. در انتهای تحقیق، هر دو گروه از طریق پس آزمون با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد گروهی که بازخورد تصحیح کنندة شفاهی دریافت کرده بود، از لحاظ جنبة کلامی و نیز استفاده از نشانه های فراکلامی در نگارش، از گروه دیگر (دریافت کنندة بازخورد تصحیح کنندة کتبی) برتر بود. همچنین مشخص شد که نشانه های گذر و الزام آور به ترتیب بیشترین و کمترین استفاده را در هر دو گروه، پس از دریافت بازخورد تصحیح کننده داشته اند. می توان نتیجه گرفت در پیشرفت ابعاد کلامی و فراکلامی نگارش، بازخورد شفاهی بر بازخورد کتبی برتری دارد. این یافته ها محققان، مدرسان زبان و طراحان برنامه های درسی را یاری می نماید.