کودکان نارساخوان

روان خوانی به عنوان یکی از پنج جزء مهم خواندن ماهرانه محسوب می شود و به عنوان شاخص رقابت های خواندن قرار گرفته است. یکی از آخرین برنامه های آموزشی تدوین شده که همه عناصر مؤثر بر درمان ناروان خوانی را در خود جای داده، برنامه آموزش بهنگام کمکی با راهبرد های تمرینی است که به اختصار هلپس نامیده می شود. هدف این پژوهش، مشخص کردن اثر بخشی برنامه ی درمانی هلپس بر عملکرد خواندن کودکان نارساخوان بود. بدین منظور از میان جامعه آماری که شامل دانش آموزان نارساخون شهر تبریز بود، تعداد 8 پسر کلاس سومی و چهارمی دارای نارساخوانی بعد از احراز شرایط پژوهش به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و برنامه هلپس بر روی آنها اجرا شد. شرکت کنندگان پیش، حین و پس از اجرای برنامه در سه بعد سرعت، صحت و درک مطلب خواندن مورد آزمون قرار گرفتند و نتایج به روش مقایسه نموداری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بعد درک مطلب در پس آزمون سه نفر از آزمودنی ها افزایش پنج نمره ای و یک نفر افزایش سه نمره ای، نسبت خط پایه نشان دادند و چهار نفر باقی مانده بالاترین نمرات را هم در خط پایه و هم پس آزمون حفظ کردند. در بعد صحت (تعداد کلمات صحیح خوانده شده)، با آنکه سختی متون به مرور زمان بیشتر شد، تمامی آزمودنی ها افزایش 6 تا 29 نمره ای در نمره های پس آزمون نسبت به خط پایه نشان دادند. کمترین میزان افزایش سرعت خواندن 2/1 دقیقه و بیشترین آن 17/2 دقیقه بود. نتیجه ای که می توان از این پژوهش استنباط کرد این است که برنامه هلپس موثر است.

این پژوهش، به منظور تعیین اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی نارساخوان انجام گرفت. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد کل جامعه آماری پژوهش 55 هزار و 824 دانش آموز عادی سوم دبستان بود که از بین آن ها 20 دانش آموز نارساخوان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب، و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شد. ابزارها عبارت از فهرست وارسی شناسایی کودکان نارساخوان انجمن روان پزشکی آمریکا (1384)، مقیاس هوش وکسلر کودکان 1969، و آزمون خواندن و نارساخوانی کرمی نوری و مرادی (1384) بود. گروه آزمایش برنامه مداخله دیویس 1994 را در 16 جلسه نیم ساعتی به صورت انفرادی دریافت کرد. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی به اجرا درآمد. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، روش دیویس بر عملکرد خواندن کودکان نارساخوان مؤثر است. این نتایج در پیگیری یک سال و سه ماهه نیز تأیید شد. نتیجه گیری: روش دیویس روش مؤثری برای بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان به نظر می رسد. با این روش حیطه های مختلف خواندن این دانش آموزان را می توان تقویت کرد. بنابران معلمان و درمانگران می توانند، روش دیویس را به عنوان یک مداخله اثربخش برای دانش آموزان نارساخوان به کار گیرند، و مشکلاتی مانند عدم توجه و تعادل آنها را نیز برطرف سازند.