منطقه گله دار

وضعیت آریستوکراسی زمیندار در ایران همواره مورد بحث جامعه شناسان تاریخی بوده و معتقدند آریستوکراسی ارضی در ایران وجود نداشته است. این تحقیق که با رویکرد نقادانه و تکینه نگری و روش نظریه مبنایی در محدوده تاریخی منطقه گله دار از ایالت فارس صورت گرفت، به کشف و مفهوم سازی از پدیده های تابحال مورد غفلت واقع شده آریستوکراسی منطقه ای و کلان مالکی خانی در پژوهش های جامعه شناسی تاریخی ایران و برساختن نظریه تداوم آریستوکراسی و کلان مالکی خانی در ایران پیشادولت مدرن انجامید؛ و نشان می دهد، برخلاف نظریات تاکنون ارائه شده، با وجود آمد و رفت حکومت ها، این آریستوکراتها از تداوم تاریخی برخوردار بوده اند. این تداوم مبتنی بوده است بر وجود ارتباطات حمایتی متقابل محلی (درون منطقه ای، میان گروه آریستوکرات با گروه های درون منطقه و فرامنطقه ای، میان آن ها با حکام مناطق مجاورشان).

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر چابکی سازمانی (مطالعه موردی: مدیران مدارس منطقه گله دار) انجام گرفت. جامعه آماری، شامل کلیه مدیران مدارس منطقه گله دار بود. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 65 نفر انتخاب و پرسشنامه رهبری تحول آفرین و چابکی سازمانی را پاسخ دادند. اعتبار محتوایی پرسشنامه ها با استناد به نظر متخصصان و اعتبار عاملی آن ها با نظر اساتید مدیریت مورد تأیید قرار گرفت. همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه صورت گرفت. یافته ها نشان داد بین رهبری تحول آفرین با چابکی سازمانی مدیران همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.