حسابداری نقدی

حیات یک واحد اقتصادی تا حد زیادی به جریان وجوه نقد آن بستگی دارد و ایجاد توازن بین وجه نقد در دسترس و نیازهای نقدی، مهم ترین عامل سلامت اقتصادی آن واحد می باشد. از آن جائی که وضعیت نقدینگی مبنای قضاوت بسیاری از ذی نفعان مانند سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، تحلیل گران و سایر استفاده کنندگان درباره موقعیت اقتصادی است، پیش بینی جریان وجوه نقد آتی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. هدف این پژوهش، مقایسه دو مدل گام تصادفی و تعهدی معکوس جهت پیش بینی جریان وجوه نقد عملیاتی و بررسی برخی از مشخصه های شرکت که بر مدل های پیش بینی تأثیر دارند، می باشد. به این منظور، یک نمونه متشکل از 1663 سال – شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390-1380 مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که مدل گام تصادفی در مقایسه با مدل تعهدی معکوس، بهتر می تواند جریان وجوه نقد عملیاتی را پیش بینی کند. این در حالی است که نتایج به دست آمده در شرکت هایی که دولت در آن ها نفوذ داشت نشان داد که مدل تعهدی برای برآورد جریان وجوه نقد آتی مناسب تر است.

بحران جهانی اخیر در زمینه بیماری کرونا در نوع خود بی سابقه بوده است. این بحران، سریع گسترش یافت و از طریق اِعمال خانه نشینی (قرنطینه) و فاصله گذاری اجتماعی، نه تنها بازارهای مالی بلکه اقتصاد واقعی و بسیاری از کشورها را ظرف مدت کوتاهی تحت تأثیر قرار داد. ازجمله کشورهایی که از این بحران، صدمات بسیاری را دریافت کرد، ایتالیا است که در مقاله حاضر بیشتر به آن میپردازیم. شیوه های محاسباتی برای اطلاع از راه حلها، ایجاد اطمینان و حل تعارضات، نقش مهمی در مدیریت بحرانها دارند. کشور ایتالیا از روشهای حسابداری خاص و ضمانت نامه های بانکی در راستای مسائل مالی دولتی منتج از بحران جهانی اخیر استفاده نموده است. گرچه مطالعات نشان میدهند که هیئتها و قانون گذاران مالی در این کشور، همچنان حسابداری نقدی را هدفمندترین و مشروعترین مجموعه اطلاعاتی میدانند که برای ارزیابی آثار مالی برگزیده است. اما موضوعی که اهمیت دارد آن است که مراجعه عمده به حسابداری نقدی بدون توجه به اطلاعات تعهدی کامل و نیز اطلاعات تعهدی تعدیل شده، یک چشمانداز کوتاه مدت را در پی دارد و این دیدگاه از یک سو برخی تأثیرات را ناچیز میداند و از سوی دیگر تأثیرات بلندمدت را در نظر نمی گیرد. این دقیقاً همان چیزی است که محققان توصیه اش نمیکنند. به نظر می رسد با توجه به مطالعات و تجارب کشورها از بحرانهای گذشته، حسابداری تعهدی، تصمیم گیری در مورد اقدامات اضطراری را تسهیل می کند.