اهداف زیست محیطی

امروزه روش هایی که برای تعیین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی به کار می روند، اغلب در جهت افزایش رفاه کشاورزان و حداکثرسازی سود آنها گام برمی دارند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین الگوی بهینه کشت در منطقه رودبار الموت غربی در استان قزوین، با تاکید بر کاهش مصرف کود و سموم شیمیایی در جهت کاهش آلودگی حوزه رودخانه شاهرود می باشد. برای این منظور، از مدل برنامه ریزی آرمانی اولویتی استفاده شد. در این مطالعه شش هدف در نظر گرفته شد؛ چهار هدف اقتصادی و دو هدف زیست محیطی بودند. نتایج نشان داد که الگوی فعلی کشت در این منطقه، هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی بهینه نیست. بنابراین، محصولات گندم و جو به علت بازده ناخالص کم و محصولات گوجه فرنگی و یونجه به دلیل مصرف بالای کود و سم از الگوی فعلی حذف شدند. بنابراین پیشنهاد می شود که در تعیین الگوی بهینه کشت، علاوه بر اهداف اقتصادی، اهداف زیست محیطی را نیز مد نظر قرار داد.

این تحقیقِ توصیفی پیمایشی با هدف ارزیابی عملکرد تعاونی توسعۀ بصیرت شهرستان مراوه تپه استان گلستان انجام گرفت. جامعۀ آماری را 1100 نفر از اعضای تعاونی تشکیل دادند که به شیوۀ نمونه گیری تصادفی، 285 نفر از میان آنها به عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه استفاده شد. روایی محتوایی و ظاهری پرسش نامه با نظر متخصصان ترویج و تعاون و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ و محاسبۀ ضریب مربوطه (91/0) تأیید شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته ها نشان داد در زمینۀ اجتماعی، عملکرد تعاونی در ایجاد ارتباط بهتر و قوی تر مردم با دولت؛ در زمینۀ اقتصادی، عملکرد تعاونی در افزایش کیفیت محصولات تولیدی در منطقه (زراعت، باغداری، دامداری و....)؛ در زمینۀ زیست محیطی، عملکرد تعاونی در کاهش استفادۀ بی رویه از منابع (آب، سوخت و..) موفق تر و بیشتر از سایر عوامل بوده است. نتایج مقایسۀ میانگین نشان داد اعضای مسن تر، با درآمد بیشتر، پرسابقه تر در کار کشاورزی و دارای تعداد دام بیشتر عملکرد کلی تعاونی را موفق تر ارزیابی کرده اند. همچنین بین ارزیابی اعضای تعاونی در مورد میزان دستیابی تعاونی به اهداف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تفاوت معنی داری وجود داشته است و آنها بیشترین و کمترین موفقیت تعاونی را به ترتیب، در زمینۀ اهداف اجتماعی و زیست محیطی دانسته اند.

مقدمه و هدف: گرمایش زمین و نقش گازهای گلخانه ای در ایجاد آن، یکی از موضوعات مهم مورد بررسی در بسیاری از مطالعات داخلی و خارجی می باشد. از جمله عوامل ایجاد کننده این گازها، فعالیت های دامپروری است. دو روش عمده انتشار این گازها از دام از طریق دفع مدفوع و نیز دفع گازهای روده ای می باشد. در مطالعه حاضر، علاوه بر تعیین جیره بهینه گاوهای شیری مبتنی بر هدف حداقل سازی هزینه جیره، جیره ی بهینه ای در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نیز تعیین و نتایج آنها مورد مقایسه قرار می گیرد. مواد و روش ها: در این مطالعه، به منظور تعیین جیره بهینه سازگار با اهداف زیست محیطی برای گاوهای شیری نژاد هلشتاین با وزن 600 کیلوگرم و تولید متوسط 30 کیلوگرم شیر در روز در یک واحد گاوداری صنعتی در ساری و مقایسه آن با جیره بهینه حاصل از الگو های متعارف تعیین جیره که مبتنی بر کمینه سازی هزینه جیره بوده اند، دو الگوی برنامه ریزی ریاضی حل شد. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده در شرایط تعیین جیره بهینه مبتنی بر هدف بر کمینه سازی هزینه های جیره، تفاله چغندر، سبوس گندم، کاه گندم و جو به ترتیب با مقادیر  (825/15)، (912/7)، (912/7) و (723/7) کیلوگرم در روز، بیشترین سهم را از آن خود می کنند. به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سناریوهای مختلف هزینه، موادی مانند سیلوی ذرت، تفاله چغندر و سبوس گندم سهم بالاتری نسبت به سایر مواد دارند. جو و کاه گندم نیز از موادی بوده که برای کاهش بیشتر گازهای گلخانه ای در جیره کاهش می یابند. برمبنای نتایج، به منظور کاهش 6/26 درصدی در انتشار گازهای گلخانه ای لازم است هزینه ای در حدود 20 درصد بالاتر از هزینه حاصل از مدل های متعارف صرف نمود. بحث و نتیجه گیری:  در مجموع می توان گفت استفاده از مدل های متعارف تعیین جیره که مبتنی بر کمینه سازی هزینه جیره هستند و عدم توجه به کاهش تبعات زیست محیطی نظیر انتشار گازهای گلخانه ای، منجر به انتخاب جیره ای نامناسب از بعد زیست محیطی می شود.