ازدواج دیررس

مسئله اصلی این پژوهش، شناسایی عوامل تأخیر در سن ازدواج بود که با روش فراترکیب انجام شد. برای گردآوری داده ها، از روش کتابخانه ای استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، تمام نشریات علمی- پژوهشی معتبر داخلی مرتبط با موضوع از سال 1380 تا 1402 ش بود. برای انجام پژوهش، پس از طراحی سؤالات تحقیق، از پایگاه های معتبر، جست وجویی نظام مند بر اساس کلیدواژه هایی نظیر ازدواج دیررس، ازدواج دیرهنگام و سن ازدواج صورت گرفت. از میان 139 پژوهش، 69 پژوهش، انتخاب شدند و مورد تجزیه وتحلیل و کدگذاری قرار گرفتند. کدهای محوری و انتخابی بر اساس نظر کارشناسان، مورد بررسی و روایی سنجی چندمرحله ای و بازنگری قرار گرفت. نتایج حاصل، در 87 کد باز، 22 کد محوری و 5 کد انتخابی طبقه بندی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد: الف) کدهای انتخابی فردی، اقتصادی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی، به ترتیب مهم ترین عوامل تأخیر در ازدواج هستند؛ ب) همچنین عوامل فردی با ده عامل محوری، دارای بیشترین فراوانی و عاملیت است؛ ج) عوامل اقتصادی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی نیز هرکدام با سه عامل محوری، در رتبه دوم تا پنجم اهمیت و عاملیت قرار دارند؛ د) از میان 87 عامل مرتبط با ازدواج دیرهنگام، به ترتیب فراوانی، پنج عامل پرتکرار، شامل ادامه تحصیل دختران، بیکاری پسران، نگرانی شغلی پسران، مشکلات اقتصادی دختران و مشکلات اقتصادی پسران، دارای اهمیت و عاملیت بیشتری هستند؛ ه) عوامل استخراج شده می تواند توسط دستگاه های سیاست گذاری کشور و خانواده ها مورد توجه قرار گیرد. نتایج این فراترکیب نشان می دهد که برای بررسی عوامل تأخیر در ازدواج، باید همزمان به عوامل فردی، اقتصادی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی توجه گردد؛ هرچند که مهم ترین عامل، مربوط به عوامل فردی است.