جَلبَبَ

با دقت در احادیث معصومین علیهم السلام متوجه کاربست فراوان استعاره ها توسط این بزگواران برای تسهیل فهم معارف دینی خواهیم شد. استعاره در دیدگاه شناختی صرفاً ابزاری متعلق به زبان ادبی نیست بلکه فرآیندی ذهنی بوده و عملاً ساختار ادراکات و دریافت های ما را تشکیل می دهد. در این راستا پژوهش پیش رو با روش توصیفی-تحلیلی و بر پایه نظریه شناختی استعاره که توسط جورج لیکاف و مارک جانسون(1980)، مطرح گردید؛ در نظر دارد، با بررسی روایات امام علی(ع)، مفاهیم انتزاعی را که ایشان توسط ماده ملموسِ «ج ل ب ب» در معنای کلی پوشش برای مخاطبین عینی سازی و درک آن را تسهیل نموده است؛ استخراج و نگاشت های موجود میان دو حوزه مبدأ و مقصد را تحلیل نماید. یافته های پژوهش حاکی از آن است امام(ع) با ظرافت کامل، مفاهیم انتزاعی دین، یقین، آرامش، حلم، خوف، فقر، فتنه، غفلت، بخل و عار را به عنوان حوزه های مقصدِ انتزاعی به وسیله حوزه مبدأِ محسوس پوشش (جَلبَبَ) برای مخاطبین عینی سازی و درک این مفاهیم ذهنی را به وسیله مفهوم پوشش که برای مردم آن زمان شناخته شده بود؛ تسهیل نموده اند.