زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر

هدف: پژوهش حاضر  با هدف اثربخشی زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر بر خود تنظیمی هیجانی و خود شفقتی زوج های دچار تعارض انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره نوید آرامش آمل طی سال 1402 بود که به علت تعارضات زناشویی به این مرکز مراجعه کرده بودند. بر این اساس 120 زوج متقاضی دریافت مشاوره،  با روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه کنترل (10 زوج، 20 نفر) و آزمایش (10 زوج، 20 نفر) قرار گرفتند. جلسات مشاوره به صورت زوجی اجرا شد و هر زوج در 10جلسه ) ۹۰ دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته( تحت مداخله درمانی مبتنی بر زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر قرار گرفتند. جلسات آموزشی گروه زوج درمانی با استفاده از زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر اجرا شد. پرسشنامه های مورد پژوهش، پرسشنامه تنظیم هیجان، پرسشنامه شفقت بر خود و پرسشنامه سازگاری زناشویی بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر بر خود تنظیمی هیجانی  (P=0/000 , F=17/58) و خود شفقتی (P=0/000 , F= 32/25) زوجین دچار تعارض اثرگذار بوده است . بنابراین،  باتوجه به یافته های به دست آمده نتیجه گرفتیم، زوج درمانی رفتار یکپارچه نگر روش مناسبی برای بهبود خودتنظیمی هیجانی و خودشفقتی زوجین دچار تعارض است.