حکمروایی مقصد

مقدمه:  حکمروایی مقصد درک وسیعی از هماهنگی بازیگران مختلف همچون شرکت های خصوصی، ارگان های دولتی و سیاستمداران محلی و همچنین ساکنان را در جهت پایداری گردشگری اتخاذ می کند. ارزیابی مفهوم حکمروایی در مباحث آکادمیک، طی سالهای گذشته روند رو به رشدی داشته است، اما این سیر سعودی در رابطه با مدیریت مقاصد گردشگریی با کاستی هایی مواجه بوده است. گردشگری در ایران از فقدان یک مدیریت یکپارچه و نبود سیاست های کارآمد رنج می برد؛ مسأله ای که مزیت های برآمده از این صنعت پاک را با چالش های زیادی روبه رو کرده است. حکمروایی خوب گردشگری پارادایمی است که کاربرد آن می تواند در پایداری بخش گردشگری و ساماندهی مدیریت متزلزل این حوزه، موثر واقع شود. هدف تحقیق حاضر تبیین اصول حکمروایی خوب گردشگری در شهر رشت است. هدف:  هدف تحقیق حاضر ارزیابی و تبیین نقش شاخص های حکمروایی خوب در پایداری گردشگری شهر رشت است. روش شناسی:  روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، ماهیت آن کاربردی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی- پیمایشی است. جامعه ی آماری شامل 35 نفر از کارشناسان و روش توزیع پرسشنامه دلفی بوده است. داده ها در نرم افزار مکس کیو دی ای تحلیل شده اند. قلمرو جغرافیایی پژوهش:  قلمرو جغرافیایی تحقیق حاضر شهر رشت است. یافته ها و بحث:  یافته های کیفی در پاسخ به سوال اول تحقیق نشان می دهد عوامل شفافیت، کارآیی، مسئولیت پذیری، چشم اندازسازی، مشارکت، پاسخگویی، قانونمندی و اجماع گرایی از جمله شاخص هایی هستند که در توسعه پایدار گردشگری شهر رشت باید مورد توجه قرار گیرند. همچنین در بخش کمی تحقیق نتایج مدلیابی معادلات ساختاری ارتباط و اثرگذاری معنادار متغیرهای حکمروایی مقصد و پایداری گردشگری(X:0/75, T-Value:4/63) را آشکار می سازد. نتیجه گیری: رهبری بخش گردشگری در مقاصد گردشگری نیازمند رویکرد حکمروایی خوب و دخالت بازیگران و ذی نفعان مختلف است.