صبرطلبی

این پژوهش با هدف تدوین الگوى زندگی زناشویی براساس رویکرد مثبت نگر و روان شناسى اسلامى و بررسی اثربخشى الگوی تدوین شده بر صبرطلبی زوجین متعارض با روش آمیخته انجام شد. بخش کیفی روش پدیدارشناسی و جامعه هدف زوج درمانگران و نمونه گیری هدفمند و روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. روش تحقیق بخش کمّی نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری تمامی زوج های متعارض تهران در سال 1401 بود که 30 نفر برای نمونه به صورت تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار در بخش کمّی شامل پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی و پرسشنامه صبرطلبی بود. داده های بخش کمّی با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. در نتایج بخش کیفی تحلیل تجارب مشارکت کنندگان به شناسایی مضمون اصلی شامل «روان شناسی و مثبت نگری» مضمون فرعی شامل «تقوا و اعتقادات مذهبی، اخلاق اسلامی، شکرگذاری، مقابله مثبت، تقویت هیجانات مثبت، مهارت های ارتباطی مثبت، ارتقای توانمندی های مثبت، باورهای مثبت و منفی» از دیدگاه مشارکت کنندگان شد. یافته های بخش کمّی نشان داد که الگوی مداخله ای تدوین شده بر صبرطلبی زوجین متعارض تاثیر معنا داری دارد. پیشنهاد می شود زوج درمانگران و مشاوران خانواده این الگو را به کار برند.