یادگیری خودپیرو

پژوهش حاضر به تعیین نقش واسطه گری یادگیری خودپیرو در رابطه بین ارضای نیازهای اساسی روان شناختی در کلاس و ریسک پذیری تحصیلی پرداخته است. تعداد 413 نفر (193 دختر و 220 پسر) از دانش آموزان پایه های ششم، هفتم و هشتم شهرستان مرودشت (استان فارس) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان شرکت کنندگان در پژوهش انتخاب شدند و سه مقیاس ارضای نیازهای اساسی روان شناختی در کلاس درس، یادگیری خودپیرو و ریسک پذیری تحصیلی را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که ریسک پذیری تحصیلی دانش آموزان تحت تأثیر ارضای نیازهای اساسی روان شناختی در بعُد ارضای نیاز به ارتباط است و هرچه ارضای این نیاز در بین دانش آموزان بیشتر باشد، قدرت ریسک پذیری تحصیلی آن ها نیز افزایش می یابد. یافته دیگر نشان داد که ارضای نیاز به خودپیروی و نیاز به ارتباط، با واسطه گری یادگیری خودپیرو بر ریسک پذیری تحصیلی دانش آموزان اثر غیرمستقیم دارند. بنابراین براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که ارضای هرچه بیشتر و باکیفیت تر نیازهای اساسی روان شناختی ازجمله نیاز به خودپیروی و نیاز به ارتباط، با ارتقای یادگیری خودپیرو دانش آموزان، موجبات افزایش ریسک پذیری تحصیلی آن ها را فراهم می آورد.