درمان شناختى - رفتارى

هدف این پژوهش، بررسى اثربخشى درمان شناختى- رفتارى بر احساس گناه و نشخوار فکرى دانشجویان افسرده بود. روش : پژوهش حاضر به روش آزمایشى با دو گروه آزمایش و کنترل با 40 نفر از دانشجویان افسرده ای که به مرکز مشاوره رجوع کردند انجام شد. تشخیص توسط روان پزشک انجام شد و مبتلایان به صورت گمارش تصادفى در دو گروه آزمایش و کنترل جاى گرفتند. کسانی که در آزمون افسردگى بک نمرات بالاتر از ۲۰ داشتند وارد پژوهش شدند و از پرسشنامه احساس گناه شومر و پرسشنامه نشخوار فکرى نولن و همکاران، براى بررسى شدت علایم و به دست آمدن خط پایه استفاده شد. متغیّر مستقل (درمان شناختى- رفتارى) طى 12 جلسه بر گروه آزمایش ارائه شد و مجدد هر سه پرسشنامه از هر دو گروه آزمایش و کنترل گرفته و میانگین و انحراف استانداردها مقایسه و تحلیل شد. یافته ها : یافته ها نشان داد نمرات دانشجویان در گروه آزمایشى در هر سه پرسشنامه(افسردگى بک، احساس گناه، نشخوار فکرى) کاهش معنادار داشته است. نتیجه گیرى : روان درمانى به روش شناختى- رفتارى بر کاهش علایم احساس گناه و نشخوار فکرى مبتلایان به افسردگى مفید و اثربخش است.