تدوین فرهنگ اصطلاحات

معانى اصطلاحات مورد استفاده در دانش های گوناگون با معانی لغوی واژگان متفاوت است و با مراجعه به لغت نامه ها قابل درک نیست. در پاسخ به این نیاز جامعه علمی، دانش پژوهان رشته های گوناگون کتابهایی را تألیف کرده اند. در دانش کلام نیز این احساس نیاز متکلمان را به تدوین فرهنگ های اصطلاحات واداشته است. کتاب هایی که در مواردی متأثر از مبانی و مذاهب کلامی نویسندگان و مشرب های فکری آنها تدوین شده است. نوشتار حاضر سیری در تاریخچه نگارش های اصطلاحات کلامی داشته و کوشیده است با معرفی مهم ترین منابع موجود، راه شناخت و استفاده از این منابع را تسهیل کند. برای یافتن معانی اصطلاحات کلامی می توان به موسوعه های فراگیر مانند مفاتیح العوم خوارزمی یا التعریفات جرجانی که اصطلاحات همه علوم را معرفی کرده اند مراجعه کرد یا از فرهنگ های اصطلاحات فلسفی مانند الحدود غزالی یا المبین آمدی استفاده کرد اما بهترین راه مراجعه به کتاب هایی است که به صورت تخصصی اصطلاحات دانش کلام را تعریف کرده اند. در میان شیعیان این مسیر با شیخ مفید آغاز شد اما کتاب شیخ طوسی پربارتر است. اوج این نگارش ها در قرن شش و به دست ابن صاعد بریدی و مقری نیشابوری است. در میان اشاعره ابن فورک اولین اثر را پدید آورد که به وسیله ابو اسحاق شیرازی و ابن سابق صقلی پیگیری شد. در عصر حاضر کتاب های جامعی مانند شرح المصطلحات الکلامیه تدوین شده که جامع اطلاعات منابع قبلی است.