آموزش مهارت مثبت اندیشی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت اندیشی بر خشنودی شغلی معلمان مدارس ابتدایی شهرستان تنگستان انجام شده است. روش کار: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر 471 نفر از معلمان مدارس ابتدایی شهرستان تنگستان بود. حجم نمونه پژوهش 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس بود. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه خشنودی شغلی اسمیت، کندال و هالین (1959) بود. نتایج: میانگین نمره هر یک از مولفه های خشنودی شغلی یعنی، ماهیت کار، همکاران، ارتقاء، حقوق، محیط کار و سرپرستی در مشارکت کنندگان گروه آزمایش در مرحله پس آزمون بیشتر از گروه کنترل می باشد، به عبارت دیگر می توان گفت که آموزش مهارت مثبت اندیشی منجر به بهبود هر یک از مولفه های خشنودی شغلی یعنی، ماهیت کار، همکاران، ارتقاء، حقوق، محیط کار و سرپرستی در مشارکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردید. نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که با تقویت آموزش مهارت مثبت اندیشی در بین معلمان می توان به بهبود خشنودی شغلی آنان در مدارس کمک فراوانی نمود.

پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش مهارت مثبت اندیشی بر تاب آوری معلمان زن مقطع ابتدایی شهرستان آبادان در سال 1393 صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور از میان معلمان مذکور 200 نفر و از بین آن ها 40 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی، بر اساس آزمون تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) شناسایی شدند و به طور تصادفی در 2 گروه 20 نفری گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش به مدت 2 ماه و 8 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در معرض متغیر مستقل- مهارت مثبت اندیشی- قرار گرفت. درحالی که از گروه کنترل فقط پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. سپس هر دو گروه باهم مقایسه شدند. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد که آموزش مهارت مثبت اندیشی باعث افزایش تاب آوری معلمان می شود. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس مشخص نمود که مهارت مثبت اندیشی باعث تفاوت درگروه ها شده و نمره پس آزمون گروه آزمایش نسبت به نمره پس آزمون گروه کنترل افزایش داشته است. بنابراین روش مداخله ای روان شناسی مثبت نگرا می تواند تاب آوری معلمان را افزایش دهد.