ارتقای سلسله مراتبی

زمینه و هدف: فقدان شاخص های دقیق برای ارتقا و همچنین، اهداف سازمانی مبهم، فرایند توسعه مسیر شغلی و دستیابی به چشم اندازهای ترسیم شده را دشوار کرده است. با وجود این، مدیرانی که از فراست سیاسی برخوردارند با تحلیل صحیح سازمان، برقراری ارتباطات استراتژیک و مدیریت کارکنان کلیدی سازمان، اهداف خویش را محقق می سازند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی و رتبه بندی پیشایند ها و پسایند های فراست سیاسی مدیران دولتی است. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی به شمار می رود، از حیث نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی پیمایشی محسوب می شود و از لحاظ نوع شناسی در زمره پژوهش های آمیخته با رویکرد کیفی و کمّی قرار می گیرد که پارادایم قیاسی استقرایی را در پیش گرفته است. مشارکت کنندگان بخش کیفی، 18 نفر از استادان رشته مدیریت و علوم سیاسی دانشگاه های منتخب کشور بود که به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده های این مرحله به روش تحلیل تم انجام گرفت. جامعه آماری بخش کمّی، مدیران میانی سازمان های دولتی استان آذربایجان غربی بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس، حجم نمونه 29 نفر تعیین شد. تحلیل داده های این مرحله نیز به کمک روش دلفی فازی صورت پذیرفت. یافته ها: داده های به دست آمده از مصاحبه ها در بخش کیفی به کمک نرم افزار Atlas.ti و با روش تحلیل تم بررسی شد. داده های بخش کمّی و تحلیل نهایی نیز با استفاده از روش دلفی فازی انجام گرفت. با استفاده از داده های کیفی به دست آمده از مصاحبه های اکتشافی، پیشایندها و پسایندهای فراست سیاسی مدیران دولتی در قالب 24 عامل مشخص شد، سپس این عوامل در بخش کمّی رتبه بندی شدند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، فراگیری تاکتیک های نفوذ، آگاهی از نحوه کار سیستم، دانش و مهارت سیاسی، آینده نگری و تحلیل محیط و جوّ سازمان، پیشایندهای بسیار مهم فراست سیاسی مدیران دولتی هستند. از میان پسایندهای فراست سیاسی مدیران نیز، امنیت شغلی، ارتقای سلسله مراتبی، تشکیل ائتلاف های سودمند و مقبولیت سازمانی، اهمیت بیشتری دارند.