تفکر خودانگیخته

تصمیم گیری فرایندی بسیار پیچیده و چندوجهی است. هدف از این مقاله درک بهتر ماهیت فرایندهای تصمیم گیری از منظر عصبی شناختی است. بدین منظور به تشریح مباحث چرایی زمان بر بودن تصمیم گیری، نقش هیجانات در تصمیم گیری، گذرگاه های عصبی تصمیم گیری، نقش تفکرهای خودانگیخته، هدف گرا و خلاق در تصمیم گیری، چگونگی انجام تصمیم گیری های پاداش و تنبیه در مغز پرداخته می شود. مرور مطالعات انجام شده در خصوص این مباحث نشان می دهد تصمیم گیری فرایندی زمان بر است و انسان در آن واحد بیش از یک تصمیم نمی تواند اخذ کند. هیجانات مؤلفه ای اساسی در تنظیم فعل و انفعالات بین شرایط محیطی و فرآیند تصمیم گیری انسان هستند و از طریق سیستم های عاطفی، دانش ضمنی و صریح ارزشمندی برای تصمیم گیری های سریع و عقلائی فراهم می شود. سیستم های عصبی دوگانه که در گذشته در حوزه تفکر و استدلال شناخته شده بودند، در تصمیم گیری نیز نقش دارند. فعالیت ذهنی خودانگیخته می تواند در سطح گسترده در تصمیم گیری و خلاقیت مفید باشد. در نهایت اینکه تصمیمات ماهیت شناختی عصبی دارند از این رو یافته های علوم شناختی می تواند به تقویت نظریه های تصمیم گیری برای درک کامل تر فرایند انتخاب افراد کمک کند و دیدگاه های کامل تر و واقع گرایانه تری از رفتارهای تصمیم سازی و تصمیم گیری ارائه کند.