بیمارستان های دولتی و خصوصی

امروزه به دلیل افزایش هزینه های بهداشت و درمان، مقایسه عملکرد و کارائی واحدها دارای اهمیت می باشد. هدف از پژوهش حاضر سنجش کارایی نسبی بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر مشهد به منظور بررسی تأثیر نوع مالکیت بر کارایی است. پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی- میدانی می باشد. در این پژوهش کارایی دوازده بیمارستان دولتی و نه بیمارستان خصوصی محاسبه شده است. بدین منظور از روشBCC  ورودی محور اصلاح شده تحلیل پوششی داده ها استفاده شده است. عوامل «تعداد پرسنل کادر پزشکی» ، «تعداد پرسنل کادرپرستاری» و «تعداد تخت فعال» به عنوان عوامل نهادهای و عوامل «تخت- روز اشتغال کل»، «تعداد اعمال جراحی» و «تعداد مراجعین سرپایی» به عنوان عوامل ستانده ای انتخاب شده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای DEA-Solver و DEA-Frontier استفاده شده است. دوازده بیمارستان در مرز کارایی قرار گرفته، میانگین کارایی فنی 75/0، کارایی تخصیصی 894/0 و کارایی مقیاس 757/0 تعیین شدند. نتایج نشان داد بیمارستان های دولتی دارای کارایی بالاتری می باشند و بیمارستان های خصوصی می توانند با الگو گیری از بیمارستان های دولتی افزایش کارایی داشته باشند.