موانع نظارت یگانهای مرزی

هدف این مقاله تحلیل موانع نظارت و بازرسی از یگانهای مرزی ایران است. پژوهش از نظر هدف کاربردی، و روش آن، دلفی کلاسیک با استفاده از روش مصاحبه و اولویتبندی موانع از طریق چک لیست مستخرج از مصاحبه ها و منابع است. جامعه آماری پژوهش شامل ناظران و بازرسان هنگ های مرزی کشور هستند. شیوه نمونه گیری به شکل هدفمند و حجم نمونه در این تحقیق 11 نفر است که در چهار مرحله به صورت مصاحبه و پرسشنامه انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که موانع نظارت و بازرسی، موانع ساختاری و سازمانی، کمبود فرماندهان شایسته و مستعد، نبود روش ثابت نظارت و بازرسی، نبود خودرو پوششی، کمبود خودروی سازمانی، موانع فرهنگی، عدم آگاهی مرزبان نسبت به قوانین حقوقی و جزایی، وجود امتیاز منفی در اعلام جرم و تخلفات برای یگان و واگذار شدن کارهای پراکنده به بازرسی و موانع اجتماعی و محیطی، کمبود مکان استقرار و اقامت کارکنان بازرسی، نبود ساختار نظارت الکترونیکی، کمبود مزایای شغلی و کمبود امکانات رفاهی مرزبانان است لذا می توان نتیجه گرفت که کمبود وسایل نقلیه برای نظارت، واگذار شدن کارهای متفرقه به ناظران و بازرسان و عدم نبود ساختار نظارت الکترونیکی ، کمبود مزایای شغلی و کمبود امکانات رفاهی مرزبانی است لذا قبیل دوربینهای مداربسته، بیشترین موانع نظارت و بازرسی از یگانهای مرزی کشور است.