فرهنگ نبایدی و ناپسند

موضوع مقاله: موضوعی که این مقاله به آن می پردازد مطالعه فرهنگ درستکاری در جامعه به خصوص در سازمانهای دولتی است. هدف مقاله: هدف این پژوهش مفهوم سازی و شناسایی ابعاد و عناصر سازنده فرهنگ درستکاری در یک سازمان دولتی است. روش تحقیق: این پژوهش در زمره تحقیقات کمّی، کیفی، مقطعی، کاربردی، پیمایشی، توصیفی و میدانی است. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است . با توجه به واحد تحلیل پژوهش جامعه آماری ادارات استانی یک سازمان دولتی کشور به تعداد 35 اداره است. لذا حجم نمونه و جامعه آماری یکی است. با مطالعه مبانی نظری، برای بخش کیفی پژوهش، نخستین پرسشنامه ای محقق ساخته با 118 سوال در مورد ابعاد و عناصر فرهنگ درستکاری برای خبرگان تهیه شد. در بخش کمی و میدانی، پرسشنامه محقق ساخته دوم با 140 سوال برای سنجش فرهنگ درستکاری و توزیع در بین کارکنان ادارات سازمان تهیه شد. ضریب پایایی پرسشنامه سنجش وضعیت فرهنگ درستکاری در سازمان مورد مطالعه (پرسشنامه دوم) برابر با 0.9801 است. برای تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه ها و پاسخ به سوالات پژوهش، از تحلیل عاملی اکتشافی و آمار توصیفی استفاده شده است. نتایج تحقیق: با انجام تحلیل عاملی اکتشافی مشخص شد که فرهنگ درستکاری از دو بعد تشکیل شده است. عامل یکم فرهنگ بایدی و پسندیده، عامل دوم فرهنگ نبایدی و ناپسند. نتایج آمار توصیفی نشان داد، با توجه به بار معنایی، میزان عامل یکم و عامل دوم در جامعه مورد بررسی کمتر از میانگین نظری است.