توانمندسازی روانی جتماعی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی توانمندسازی روانی – اجتماعی دانش آموزان بر درگیری و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانش آموزان دختر دبیرستان های اسکو بود که 50 نفر از دانش آموزان (با عملکرد پایین) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 25 نفری به صورت کاملاً تصادفی دسته بندی شدند. ابتدا هر دو گروه به پرسشنامه های: درگیری تحصیلی و تاب آوری پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش تحت آموزش مهارت های روانی-اجتماعی قرار گرفت. بسته آموزش مهارت های روانی-اجتماعی شامل 8 جلسه 90 دقیقه ای بود. پس از اجرای برنامه آموزش دو گروه مورد آزمون درگیری تحصیلی و تاب آوری قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد با توجه به نتایج بدست آمده (F=7.08, df=1 P<0/05)، زمانی که اثر پیش آزمون از روی نتایج پس آزمون مربوط به گروه ها حذف شود، تفاوت بین گروه ها (از نظر تاب آوری) در سطح معناداری 99 درصد اطمینان معنادار بوده و آموزش مهارت های روانی–اجتماعی بر افزایش تاب آوری مؤثر است. همچنین با توجه به نتایج حاصل شده (F=23.33, df=1 , P<0/05)، زمانی که اثر پیش آزمون از روی نتایج پس آزمون مربوط به گروه ها حذف شود، تفاوت گروه ها (از نظر درگیری تحصیلی) در سطح معناداری 99 درصد اطمینان معنادار می باشد. و آموزش مهارت های روانی اجتماعی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان مؤثر است.