آزمون همبستگی

آلودگی هوا از جمله حادترین و بغرنج ترین معظلات تمدن صنعتی است و اثرتهدیدکننده ای بر محیط زیست دارد. ازطرفى فراسنج های اقلیمى سبب تشدید میزان آلاینده ها در جوّ شده و ضریب تأثیر آنها بر انسان و اکوسیستم هاى طبیعى را افزایش مىدهند. در پژوهش حاضر سعی شده است که ارتباط بین عناصر  اقلیمی و آلودگی هوا با مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی شهر تهران طی دوره آماری(2010-2006) مورد سنجش و واکاوی قرار گیرد. به این منظور ارتباط متغیرهای اقلیمی و آلاینده هابا فوت شدگان قلبی با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش توأم  مورد واکاوی قرار گرفته است. نتایج محاسبات نشان می دهد که بین عناصر اقلیمی دما با ضریب همبستگی 0.47-  رابطه معکوس و فشار با ضریب همبستگی 0.42رابطه مستقیمی با فوت شدگان بیماریهای قلبی در سطح معنی داری 99 درصد دارند. همه آلاینده ها ارتباط معنی داری با فوت شدگان قلبی نشان می دهند، اما بیشترین همبستگی را منوکسید کربن به میزان 0.41 در سطح معنی داری 99 درصد دارد.در صورت وجود آلاینده ها و عناصر اقلیمی به صورت توأمان، تغییر یک واحد  دما برحسب درجه سلسیوس با عث کاهش 17.12واحد، تغییر یک واحد رطوبت نسبی بر حسب درصد با عث کاهش 7.9 واحد، تغییر یک واحد منوکسید کربن بر حسب ppm باعث افزایش 26.2 واحد و تغییر یک واحد ذرات معلق بر حسب میکروگرم بر مترمکعب باعث افزایش 1.4 واحد مرگ ومیرناشی از بیماری های  قلبی در شهر تهران می شود.

تغییرات و پیچیدگی های روزافزون به همراه رقابت شدید در محیط کسب و کارهای امروزی عمدتاً ناشی از رشد چشمگیر تکنولوژی است. شرکت های دانش بنیان و تکنولوژی محور ی که خود عامل ایجاد چنین شرایطی هستند خود نیز در معرض تهدیدهای ناشی از آن قرار دارند. به همین منظور این تحقیق بدنبال بررسی تاثیر مدیریت تکنولوژی بر عملکرد تجاری از طریق نقش میانجی قابلیت های رقابتی در شرکت های دانش بنیان می باشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران و معاونین شرکت های دانش بنیانی می باشند که مراحل رشد خود را به طور کامل طی نموده و در شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان مستقر هستند.، که تعداد 86 شرکت به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی و داده ها از طریق پرسشنامه الکترونیکی جمع آوری و تجزیه وتحلیل آن ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری انجام گردید. نتایج تحقیق نشان دادند که مدیریت تکنولوژی بر قابلیت های رقابتی تاثیر مثبت و معناداری دارد، همچنین قابلیت های رقابتی بر عملکرد تجاری تاثیر مثبت و معنا داری داشته ولی تأثیر مدیریت تکنولوژی از طریق مسیر مستقیم بر عملکرد تجاری معنادار نمی باشد. سر انجام نتیحه مهمی که از این تحقیق حاصل گردید این است که مدیریت تکنولوژی می تواند از طریق متغیر میانجی قابلیت های رقابتی بر عملکرد تجاری تأثیر مثبت و معناداری داشته باشد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، در صورتی که مدیریت تکنولوژی در شرکت های دانش بنیان بطور اصولی انجام شود قابلیت های رقابتی آن ها و در پی آن جایگاه رقابتی شان ارتقاء یافته و از این طریق دستیابی به عملکرد تجاری مطلوب برای آن ها امکان پذیر خواهد بود.