آموزه های رهبری

مقدمه و هدف پژوهش: عظمت ایران در دوران هخامنشی، نشانگر آن است که در آن دوران، سیستم مدیریتی سرآمدی وجود داشته است. پژوهش حاضر با هدف، شناسایی و رتبه بندی صفات برجسته رهبری در آموزه های فرهنگی کوروش کبیر صورت گرفته است. روش پژوهش: در تحقیق حاضر روش پژوهش، تلفیقی کیفی- کمی (دلفی-تاپسیس) می باشد. جامعه آماری: جامعه آماری، کلیه خبرگان مدیریتی واجد شرایط در دانشگاه های کشور است که 13 خبره از روش نمونه گیری غیرتصادفی گلوله برفی انتخاب شدند. روش انجام پژوهش: با توجه به پیش فرض موجود اجزاء عام سه گانه رهبری، 128 آموزه استخراج گردید که 30 آموزه آن مربوط به صفات رهبری بود. روایی پرسشنامه دلفی توسط خبرگان انتخابی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ 961/0، تایید شد. برای اجماع نظر خبرگان، از تکنیک دلفی سه مرحله ای در نرم افزار Excel استفاده شد که در مرحله پایانی، عوامل تایید شده توسط 75 درصد خبرگان مشخص گردید. یافته و نتیجه پژوهش: براساس نتایج حاصله در حوزه صفات رهبری ، 8 صفت، «مهم» تشخیص داده شد که در بین آنها صفات «درستکاری رهبری»، «خویشتن داری و صبر»، به ترتیب، حائز بالاترین و کمترین رتبه بود و براساس یافته های تحقیق، پیشنهاداتی نیز ارایه گردید.