درهم آمیختگی عاطفی –فکری

کودک همسری پدیده ای اجتماعی- فرهنگی است که در نقاطی از کشور زندگی دختران را متأثر نموده و منجر به بروز مشکلات و آسیب های فردی و اجتماعی بسیار می شود. براین اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب زناشویی کودک همسری در زنان شهرستان سیرجان کرمان است. روش پژوهش نظریه داده بنیاد و شیوه نمونه گیری هدفمند است که از طریق روش گلوله برفی با 20 نفر از زنان مصاحبه عمیق به عمل آمد. متن مصاحبه ها با استفاده از روش تجزیه وتحلیل کدگذاری نظری تحلیل شد. یافته های پژوهش که حاصل استخراج از مصاحبه هاست، شامل شرایط علی ( کلیشه های جنسیتی، عدم گزینش همسر، عدم آگاهی )، شرایط زمینه ای ( عدم آمادگی جنسی، عاملیت منفعل) و شرایط مداخله ای (درهم آمیختگی عاطفی، ضعف نقش، تعامل تنش زا) است که مقوله بی قدرتی زناشویی به منزله پدیده اصلی ظهور یافت. نتایج نشان می دهد که ازدواج در سنین پایین، زنان را با بی قدرتی در زمینه فردی و تعاملی در روابط زناشویی روبرو می کند. کنش آنان در مقابل مسئله بی قدرتی به شکل پنهان کاری، طلاق، سازگاری و سکوت اجباری رخ می دهد. از پیامدهای آن نیز می توان به دلزدگی زناشویی، عدم رضایت از زندگی، سرخوردگی، انزوای اجتماعی و طلاق عاطفی اشاره کرد.