اشتقاق در پایه

پژوهش های زبانی که در چارچوب های نظری صورتگرا صورت می گیرند، به لحاظ اتکای تحلیل های دستوری این نظریه ها بر مبانی ریاضی گونه و مشاهدات دقیق زبانی، غالباً از قدرت ابطال پذیری بالایی برخوردار هستند. اگر نتایج حاصل از تحلیل های زبانی صورت گرایانه با توجه به اطلاعات زبانی حاصل از مطالعات رده شناسی زبانِ مورد نظر سنجیده شوند و همسو با ویژگی های رده شناختی آن زبان نظام یابند، این امر می تواند به غنای نظری پایه های مستحکم داده بنیادی و واقع گرایی روان شناختی خود بیفزاید. این پژوهش با بررسی نمونه هایی از مطالعات نحوی صورت گرفته در خصوص جایگاه هسته در فرافکن های نقشی جمله و فرایند نحوی مبتداسازی به عنوان دو نمونه از مطالعات نحوی در چارچوب صورت گرا (دستور زایشی به طور کلی و برنامه کمینه گرا به طور اخص) نشان می دهد، توجه به ملاحظات رده شناختی هر زبان (فارسی در این جا) تا چه حد می تواند در رسیدن به نتیجه منطقی و کاربردی این دست از مطالعات، راهگشا باشد.