آسیب پذیری زنان

زنان سرپرست خانوار به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه در مسائل مختلف نیاز به آگاهی بخشی دارند. یکی از مهم ترین حوزه هایی که این زنان تفاوت بارزی را با زنان متاهل نشان می دهند، حوزه سلامت و بهداشت است. بسیاری از بیماری های زنان با مراقبت های زودهنگام قابل تشخیص بوده و امکان درمان بیشتری دارند. از جمله این بیماری های می توان به سرطان های زنان اشاره کرد که نیاز به مراجعه وپیگیری شخصی دارند و به عوامل مختلف اجتماعی-اقتصادی وابسته هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب پذیری اجتماعی زنان سرپرست خانوار در مقایسه با زنان متاهل در انجام مراقبت های بهداشتی است. این تحقیق از نوع مقایسه ایی بوده وبابررسی200زن که شامل زنان سرپرست خانواری که در کلینیک های مددکاری اجتماعی آتیه و حضرت ابوالفضل(ع) قم دارای پرونده فعال هستند و زنان متاهل منطقه 2و4 شهر قم انجام شده است. زنان سرپرست خانوار این کلینیک ها با روش تمام شماری و زنان متاهل با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها پرسشنامه ایی محقق ساخته طراحی و جهت توصیف و تحلیل داده ها ازنرم افزار SPSS استفاده شد. 41%زنان سرپرست خانوار و57% از زنان متاهل سالی یکبار ماموگرافی انجام می دهند.21% از زنان سرپرست خانوار و 36% از زنان متاهل سالی یکبار تست پاپ اسمیر انجام می دهند. طبق نتایج آزمون یومن ویتنی میانگین انجام ماموگرافی زنان متاهل 15/102و زنان سرپرست خانوار 18/84 است. میانگین انجام تست پاپ اسمیر11/98 بین زنان متاهل و56/79 زنان سرپرست خانوار است. این تفاوت میانگین درسطح اطمینان95/0 ودرصدخطای استاندارد (05/0p≤ ) معنادار است. نتایج نشان می دهد زنان متاهل نسبت به زنان سرپرست خانوار به سلامتی خود بیشتراهمیت می دهند. با توجه به شرایط خاص زندگی زنان سرپرست خانوار، آموزش کاربردی تر، آگاه سازی و حمایت برای این قشر ضروری است.

روایاتی مشتمل بر عبارت «النِّسَاءُ عَیٌ وَ عَوْرَهٌ، فَاسْتُرُوا الْعَوْرَاتِ بِالْبُیُوتِ، وَ اسْتُرُوا الْعِیَّ بِالسُّکُوتِ» در منابع روایی شیعه نقل شده است. از آن جا که مفاد حدیث بر اساس برداشت رایج مفسران، می تواند نقش مؤثری در ترسیم جایگاه فرودستانه و نادیده گرفتن زنان در عرصه های مهم زندگی داشته باشد، بازپژوهی و بررسی مفاد آن، اهمیت ویژه می یابد و از آن رو که این روایت دارای حداقل یک سند معتبر است، تحقیق حاضر تنها به مباحث دلالی حدیث شریف پرداخته, نتیجه می گیرد که این گزاره با انگیزه حمایت از زنان و با هدف برحذر داشتن مردان از پرخاش گری و خشونت در گفت وگوی با زنان صادر شده و معنای حدیث آن است که مردان در مقابل کم زبانی و عجز زنان در دفاع کلامی از خود، سکوت کنند و جدال و پرخاش گری نداشته باشند و به دلیل آن که زنان از سویی مورد کنجکاوی و طمع قرار داشته و از سوی دیگر، آسیب پذیر هستند، بهتر است در غیر مواردی که برای خروج آنان ترجیحی وجود دارد، در خانه ها - که مناسب ترین مکان برای تأمین امنیت و محفوظ ماندن آنان از آسیب های احتمالی است - بمانند.